Refleksologia – Wprowadzenie i trochę historii. cz.1
Refleksologia – Wprowadzenie i trochę historii. cz.1
W ciągu ostatnich dwudziestu lat refleksologia stała się uznaną formą medycyny naturalnej, uzyskującą powszechną aprobatę W Polsce i Europie. Wyrosła ona ze znacznie starszego systemu: tradycyjnej chińskiej medycyny (TCM).
Praktyka TCM, która powstała kilka tysięcy lat temu, obejmuje akupunkturę i jest zachowywana oraz nieustannie rozwijana do dnia dzisiejszego. Zawiera określone techniki diagnostyczne i zasady terapeutyczne oparte na interpretacji fizjologicznych funkcji oraz patologicznych zmian w ludzkim ciele, której dokonuje terapeuta.
Refleksologia, podobnie jak akupresura, polega na uciskaniu określonych punktów i pobudzaniu w ten sposób potencjału samoleczenia organizmu. W refleksologii punkty te znajdują się jednak nie na całym ciele, ale głównie na stopach, refleksolodzy stosują również specyficzne techniki masażu.
Choć terapia ta wywodzi się ze starożytnych wschodnich form leczenia, nowoczesna refleksologia rozwijała się głównie na Zachodzie. Kiedy po raz pierwszy pojawiła się w naszym obszarze kulturowym, tradycyjna chińska nauka o kanałach energetycznych, czyli meridianach, oraz związanych z nimi punktach ucisku, nie była powszechnie znana.
Dlatego właśnie refleksolodzy niezależnie rozwinęli własną interpretację stref energetycznych w ciele oraz odpowiadających im punktów ucisku. Znajomość dziesięciu stref refleksologicznych stanowi z pewnością wielką pomoc w praktyce refleksologii, jednak lepsze zrozumienie przebiegu kanałów energetycznych możemy uzyskać, odwołując się do TCM.
Refleksologia, podobnie jak wiele innych rozpowszechnionych dzisiaj naturalnych terapii, i nie może być z powodzeniem stosowana bez zwracania uwagi na to, jak każdy z nas się odżywia.
To, co jemy, ma ogromny wpływ na ogólny stan naszego organizmu, jak również na to, jak reaguje on na terapię. Niezbyt dobre nawyki żywieniowe sprawiają, że blokady* w meridianach i choroby nasilają się i ciału trudniej jest je wyeliminować. Dlatego właśnie częścią leczenia powinna być troska o dietę pacjenta, a szczególnie poziom cukru we krwi oraz równowagę kwasowo-zasadową, ponieważ jeśli w organizmie jest zbyt dużo kwasów, jest on bardziej podatny na choroby i urazy.
Jeżeli podejmiemy konkretne działania w celu zachowania zdrowia, dużo łatwiej będzie wyleczyć chorobę lub jej zapobiec.