Meridiany a refleksologia

Meridiany a refleksologia

Koncepcja kanałów energetycznych stanowi podstawę, na której opiera się praktyka refleksologii i akupunktury. U źródeł obu leży za­łożenie, że energia życiowa przepływa przez ciało wzdłuż pewnych ka­nałów. W akupunkturze tymi liniami energetycznymi są meridiany. W innej wersji  refleksologii uznawano, że są nimi strefy spopula­ryzowane przez dr. W. Fitzgeralda.

W obu systemach wychodzi się z założenia, że choroba rozwija się na skutek zablokowania kanałów energii. Punkty akupunkturowe, znajdu­jące się na całej powierzchni ciała, zazwyczaj pobudza się lub uspokaja igłami.

Refleksolog skupia się natomiast głównie na stopach, czasami też na dłoniach, uszach lub innych częściach ciała, pobudzając za po­mocą ucisku obszary refleksoryczne, jak również położone tam odcinki meridianów. Część meridianów – te, które przenikają główne narządy – znajduje swoje odzwierciedlenie w stopach, a w szczególności w palcach.

Dlatego właśnie pobudzanie stóp pomaga oczyścić blokady w meridianach. Teo­ria meridianów zakłada, że zaburzenie w obrębie jednego z nich powo­duje chaos w całym kanale i wywołuje dysharmonię w ciele wzdłuż tego meridianu lub też, że ów chaos stanowi rezultat dysharmonii narządu związanego z danym meridianem.

Wiedza o meridianach pomaga refleksologom lepiej zrozumieć przebieg choroby i znajomość meridianów przynosi ogromny pożytek w terapii, pomagając określić z maksymalną dokładnością, która część ciała stano­wi źródło problemów. Jeżeli na przykład ból lub podrażnienie nie ustę­pują po leczeniu obszarów refleksorycznych, powinniśmy przyjrzeć się przebiegowi meridianu, który przecina daną część ciała, i leczyć obszary receptorów organu związanego z tym konkretnym meridianem.

Teoria meridianów może w prosty i skuteczny sposób pomóc lepiej zrozumieć źródło choroby. Weźmy na przykład pacjentów z artretyzmem małego palca, łokciem tenisisty, gośćcem mięśniowo-ścię-gnistym łopatki, powiększonymi gruczołami limfatycznymi gardła, za­burzeniami nerwu twarzowego lub chorobami uszu, takimi jak szumy. Należy po prostu przyjrzeć się przebiegowi meridianu jelita cienkie­go – zaczyna się on w małym palcu u ręki, kończy tuż przed uchem i przenika wszystkie miejsca, gdzie występują wyżej wymienione dole­gliwości. Czy to oznacza, że choroba jelita cienkiego może pogorszyć lub nawet wywołać te problemy? Owszem, wskazują na to kliniczne wyniki harmonizowania meridianów.

Jeżeli pacjent cierpi na ból w prawym kolanie, prosimy aby powiedział skąd dokładnie on promieniuje – z przodu, z tyłu, ze strony wewnętrznej czy z boku kolana. Jeżeli ognisko bólu znajduje się z boku, będzie zwią­zane z meridianem pęcherzyka żółciowego. Następnie badamy receptor pęcherzyka żółciowego, który zazwyczaj będzie wrażliwy. Chociaż sam narząd może nie być chory, blokada w meridianie jest przyczyną bólu i dyskomfortu.

Odróżniamy „choroby narządów” od „chorób energetycz­nych”.

Te pierwsze uwidaczniają się, kiedy organ nie funkcjonuje pra­widłowo, co może przejawić się w postaci problemów w obrębie układu trawiennego lub oddechowego, zaburzeń hormonalnych i tym podob­nych. Choroby energetyczne – na przykład bóle głowy, rwa kulszowa, zaburzenia nerwu twarzowego i bóle w stawie biodrowym – są trudne do zdefiniowania. Często występują wzdłuż meridianu, i receptora związanego z nimi narządu który jest zazwyczaj wrażliwy.

Niekoniecznie oznacza to jednak chorobę samego organu. Dolegliwości energetycz­ne są zwykle zwiastunami bardziej poważnych problemów i jeżeli nie wyleczy się ich dość wcześnie, mogą ostatecznie wpłynąć na związany z nimi narząd i wywołać przewlekłą chorobę.

Bóle w palcach u rąk i nóg często wskazują na to, w którym meridianie wystąpiła blokada. Naprzy­kład bóle w palcu wskazującym odnoszą się do meridianu jelita grube­go, natomiast bóle w dużym palcu u nogi mogą się wiązać albo z meridianem wątroby, albo z meridianem śledziony/trzustki.